ALLERZIELEN 2022

Wij herinneren ons de namen
van hen met wie we onze tijd deelden.
Mensen die we graag zagen,
mensen die ons graag zagen.
Wij herinneren ons die namen.
Soms maar kort.

Wij herinneren ons de namen
van hen die hier in onze tijd
niet meer te zien en niet te spreken zijn.
Van hen die nog wonen in ons hart
en daar met ons spreken
in onze dromen en in de stille uren.

Wij herinneren ons de namen van ons dood geboren kind,
van onze kleuter, adolescent of volwassen kind.
Wij herinneren ons de namen
van hen aan wie niet meer gedacht wordt,
van hen die niet meer genoemd worden,
van hen die uit de tijd lijken te zijn.
​
Wij herinneren ons de namen
van hen die een licht waren
op onze levensweg.
Die licht en liefde hebben gebracht.

​Wij ontsteken deze lichtjes
voor hen die nu in een andere tijd zijn,
in die eeuwige tijd vol licht en liefde

Marinus van den Berg

​​Met Allerzielen (2 november) herdenken katholieken alle
mensen die gestorven zijn, want hun gemeenschap reikt tot over de grenzen van de dood.

Niet het graf is het einde, maar het eeuwig leven, de gemeenschap met de levende God.
Aan overledenen denken kan inspireren: het goede dat zij deden en waarvoor zij leefden, wil men verder uitbouwen. Omdat christenen vertrouwen dat de liefde van God sterker is dan de dood, is Allerzielen voor hen geen dag van angst, zoals Halloween.

​'Allerzielen' ontstond op het einde van de 10e eeuw.
​Odilo, de vijfde abt van de benedictijnerabdij van Cluny vond dat men de dag na Allerheiligen moest bidden voor de zielen van wie men dacht dat ze in het vagevuur verbleven en nog niet thuishoorden bij de ‘heiligen’. Drie eeuwen later werd Allerzielen algemeen gevierd. Men denkt dan aan alle overledenen, aan de eigen dood en aan de verwachting om bij God verder te leven. 
Bron:  bijbel in 1000 seconden C. Leterme